Prehabilitacja, jako kompleksowe przygotowanie pacjenta do leczenia operacyjnego, może znacząco zwiększyć sukces terapeutyczny, jednocześnie zmniejszając ryzyko powikłań pooperacyjnych.
Prehabilitacja ogólna polega na poprawie wydolności organizmu poprzez odpowiednie przygotowanie w zakresie żywienia, aktywności fizycznej, wsparcia psychologicznego, a także eliminacji nałogów. Jest istotna zwłaszcza u osób starszych i/lub mających choroby współistniejące.
Wsparcie żywieniowe powinno być prowadzone przynajmniej przez 6 tygodni przed planowaną operacją, a w przypadkach silnego niedożywienia zasadne jest przesunięcie terminu zabiegu. Niedożywienie białkowo-energetyczne oraz związana z nim sarkopenia stanowią częsty problemem u starszych pacjentów i najsilniej wpływają na przebieg leczenia chirurgicznego, proces gojenia ran i rekonwalescencję. Ocena stopnia niedożywienia powinna być dokonana na jak najwcześniejszym etapie leczenia.
Przygotowanie fizjoterapeutyczne obejmuje ćwiczenia przedoperacyjne, mające poprawić siłę mięśniową i wydolność oddechową chorego.
Konieczna jest rezygnacja pacjenta z palenia tytoniu i ograniczenie spożycia alkoholu w okresie przed operacją.
Istotne jest też odpowiednie wsparcie psychologiczne (lęk przed operacją oraz inne czynniki psychiczne mogą znacząco wpłynąć na przebieg leczenia i rekonwalescencji).
Lekarz POZ może odegrać kluczową rolę w procesie diagnozowania i przygotowywania pacjenta do zabiegu chirurgicznego jeszcze przed skierowaniem go do specjalisty. Wykonanie odpowiednio wcześnie właściwych badań oraz wspieranie pacjenta w zmianach dotyczących stylu życia mogą znacząco poprawić efekty leczenia.
Wsparcie w opiece przedoperacyjnej mogą stanowić najnowsze aplikacje mobilne, które pomagają komunikować się z pacjentem i monitorować jego działania.

Autorka omawia główne problemy psychiatrii wieku podeszłego. Zaburzenia psychiczne u osób powyżej 65. roku życia mogą być związane z procesem starzenia lub występować od młodości. Często przebiegają w sposób odmienny niż u młodych dorosłych i są trudniejsze do leczenia. Starsi pacjenci potrzebują bardziej bezpiecznego środowiska leczenia, jednak oddziałów psychogeriatrycznych jest zbyt mało. Wczesna diagnostyka zaburzeń oraz właściwa opieka medyczna mogą zmniejszyć liczbę pacjentów wymagających hospitalizacji, niestety dzieje się inaczej i często pacjenci trafiają na oddział szpitalny już z zaawansowanym, a nieleczonym wcześniej otępieniem. Lekarz pierwszego kontaktu może przeprowadzić u pacjenta seniora proste testy przesiewowe.
Najczęstsze zaburzenia psychiczne u osób starszych obejmują: zaburzenia świadomości, depresję i zaburzenia snu. Depresja szczególnie często występuje w grupie 65-75-latków. Często też pozostaje nierozpoznana i nieleczona.
Autorka zwraca uwagę na problem wielochorobowości oraz interakcji leków u pacjentów starszych z zaburzeniami psychicznymi. Podkreśla znaczenie współpracy lekarza z pacjentem i jego rodziną w procesie leczenia. Podejmuje również próbę odpowiedzi na pytanie, na ile możliwa jest profilaktyka i opóźnianie procesów zwyrodnieniowych zachodzących w mózgu.

Artykuł omawia rolę diety przeciwzapalnej w kontekście immunostarzenia organizmu. Zwraca uwagę na wpływ różnych składników odżywczych na rozwój stanów zapalnych oraz przedstawia narzędzie oceny pro- i przeciwzapalnego działania diety, jakim jest Dietary Inflammatory Index (DII).
Autorka podkreśla korzyści zdrowotne wynikające ze stosowania diety przeciwzapalnej, m.in. w leczeniu chorób autoimmunologicznych, sercowo-naczyniowych oraz w prewencji nowotworów. Wskazuje na dowiedzione w badaniach właściwości przeciwzapalne diety śródziemnomorskiej. Porusza zagadnienie wpływu diety na mikrobiotę jelitową. Podkreśla znaczenie stosowania diety bogatej w błonnik i polifenole dla utrzymania równowagi mikrobiomu oraz wzmocnienia naturalnej odporności organizmu.
Dieta o udowodnionym działaniu przeciwzapalnym stanowi element zdrowego stylu życia i wywiera istotny wpływ na prewencję wielu chorób. Jednocześnie należy pamiętać, że stanowi element uzupełniający i nie może zastępować leczenia.

Dynamiczny rozwój, trwający na świecie od około 40 lat, doprowadził epigenetykę do etapu komercjalizacji – sektor ten staje się atrakcyjny dla rynku kapitałowego. Dlaczego liderzy biznesu powinni dostrzegać nowe perspektywy i rozumieć epigenetykę? Na te pytania szukano odpowiedzi podczas konferencji „Epigenetyka – where science meets businesss”, która odbyła się 12 marca 2024 r. w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie.
Podczas konferencji mówiono o wykorzystaniu narzędzi epigenetycznych w diagnozowaniu pacjenta i podejmowaniu właściwych decyzji terapeutycznych. Dyskutowano o czynnikach niezbędnych do rozwoju tej dziedziny wiedzy, zwracając uwagę m.in. na dostępność potwierdzonych klinicznie testów diagnostycznych oraz potrzebę zwiększenia liczby laboratoriów i specjalistów mogących zajmować się interpretowaniem badań. Szukając odpowiedzi na pytanie postawione w temacie konferencji, podkreślano m.in. konieczność współpracy badaczy z otoczeniem społeczno-biznesowym.

Artykuł obszernie omawia problem niedoborów witamin i minerałów u osób starszych, wskazując na ważność odpowiedniej podaży tych substancji w diecie oraz możliwość suplementacji. Liczne zmiany funkcjonalne, związane ze starzeniem się organizmu, mogą prowadzić do występowania niedoborów ww. składników u osób starszych. Konsekwencje kliniczne tych procesów obejmują m.in. większą wrażliwość na leki i zwiększone ryzyko interakcji między nimi.
Autorki przedstawiają rolę i znaczenie poszczególnych witamin, składników mineralnych i wyciągów roślinnych, zwracając uwagę na nieudowodnione działanie niektórych z nich (tzw. adaptogeny). Analizują ryzyko interakcji z lekami, przytaczając liczne przykłady takich interakcji.
Używanie suplementów diety jest powszechne wśród osób starszych, jednak może być nieuzasadnione i niebezpieczne. Podkreślana jest potrzeba konsultacji z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji i doboru właściwych suplementów, a także konieczność zachowania ostrożności w ich stosowaniu.